వర్ణ ధర్మములు

10. వర్ణ ధర్మములు

శ్లో||  జన్మనా జాయతేశూద్రః | కర్మణా జాయతే ద్విజః

       వేదపాఠంతు విప్రాణాం | బ్రహ్మజ్ఞానంతు బ్రహ్మణః

వర్ణములు చేతనాశక్తి భేదము చేత నిర్ణయింపబడినవి :

1. బ్రాహ్మణులు : 

మనస్సు, బుద్ది, చిత్తము, అహంకారము - ఈ నాలుగు ఎవరిలో చక్కగా పనిచేయునో వారే బ్రాహ్మణులు. వీరి స్వభాము శమము, దమము, సత్యము, అహింస, మొదలగు సద్గుణములు కలిగియుండుట.

2. క్షత్రియులు : 

మనస్సు, బుద్ధి, అహంకారము - ఈ మూడు ఎవరిలో బాగుగా పనిచేయునో వారే క్షత్రియులు. వీరి స్వభావము తేజస్సు, బలము, శౌర్యము, ఐశ్వర్యము కలిగి యుండుట.

3. వైశ్యులు : 

మనస్సు, బుద్ధి, ఈ రెండు చక్కగా ఎవరిలో పనిచేయునో వారే వైశ్యులు. వీరి స్వభావము ఆస్తికత్వము, దానము, నిష్ఠ, ధన సంచయము కలిగియుండుట.

4. శూద్రులు : 

మనస్సు ఒక్కటే ఎవరిలో పనిచేయునో వారే శూద్రులు. వీరి స్వభావము ఇతర మూడు వర్ణములలో చెప్పబడినవి లేకుండుట. అందువలన దేవ, గో, బ్రాహ్మణ సేవ చేయుచు, పై మూడు వర్ణముల వారికి సహాయము చేయుట వలన వారి స్వభావమును క్రమముగా పెంపొందించుకొనగలరు.

5. అంత్యజులు : 

శుచి శుభ్రతలు లేకుండుట, అబద్ధములాడుట, దొంగతనము చేయుట, నాస్తికత్వము, కలహ ప్రియము, కామక్రోధ తృష్ణలు, కలిగియున్నవారు అంత్యజులు.

         ఈ వర్ణములు వారి వారి గుణకర్మ స్వభావములను బట్టి నిర్ణయింపబడినవే గాని తల్లిదండ్రుల నుండి సంక్రమించినవి కాదు. స్వభావమును మెరుగుపరచుకున్నవారు తగిన వర్ణస్థులగుదురు. జన్మతః వర్ణములందు ఉచ్ఛనీచములు లేవు.

స్వాభావిక లక్షణములు:

1. బ్రాహ్మణులు : 

శమము అనగా మనో నిగ్రహము. దమము అనగా ఇంద్రియ నిగ్రహము; శౌచము అనగా పవిత్ర భావములు, భగవత్‌ ప్రసాద బుద్ధి, దైవేచ్ఛ అనే ప్రపత్తి; తపస్సు అనగా భగవత్‌ విశేషములపట్ల, సాధనలపట్ల తపనతో కూడిన ప్రయత్నము చేయు స్వభావము; సంతోషము అనగా ఏది ప్రాప్తించినా సంతోషము తృప్తి కలిగియుండి అవగాహన పెంపొందించుకొను స్వభావము; క్షాంతి అనగా కష్ట సుఖాలు రెంటిని సాధన కొఱకు పెట్టిన పరీక్షలనే భావముతో ఉంటూ, ఆత్మ దృష్టి కలిగి యుండుట, ఆర్జవము అనగా త్రికరణములు ఏకీకృతమై; శుద్ధిగా నుండునట్లు అభ్యసించుట. భక్తి అనగా పరాభక్తి, పరాప్రేమను పెంపొందించుకొనుట; దయ అనగా తానుకోరే దయను, అట్లే సహజీవుల యెడల కలిగియుండుట, ఇతరుల కష్టములు తనవైతే ఎట్లో, అట్లే భావించి, వీలైనంత సహాయము చేయుట, సత్యము అనగా సర్వజీవులలోని నిత్యమైన సత్యమును ఆశ్రయించుచు, సందర్శించుచు, అవలంబించుచు, ఆరాధించుచు ఉండే స్వభావము.

క్షత్రియులు : 

తేజస్సు అనగా విషయములను సత్య దృష్టితో, పవిత్ర దృష్టితో ఆకళింపు చేసుకునే వివేక కాంతితో విరాజిల్లుట; బలము అనగా శరీర మనోబుద్ధుల బల సంపన్నతను పెంపొందించుకొనుట; ధృతి అనగా ధైర్య స్థైర్య సంపన్నత; శౌర్యము అనగా సమస్యలను సమర్ధతతో ఎదుర్కోగల ఉత్సాహము, సాహసము వృద్ధి చేసుకొనుట; తితిక్ష అనగా సహనము, ఓర్పు అలవరచుకొనుట, ఔదార్యము అనగా ఉదారత త్యాగ నిరతి, ఇతరుల సుఖశాంతులు, సంతోషముకొఱకు ఏదైనా చేయాలనే స్వభావము, ఉద్యమము అనగా కార్యములను చేపట్టి సఫలము చేయుటకు ఉత్సాహముతో ఉద్యమించు శక్తి సంపన్నత.

వైశ్యులు : 

ఆస్తిక్యము అనగా పరమాత్మ యొక్క సర్వతత్త్వ స్వరూపముపట్ల తన బుద్ధి చిత్తములను ఆయత్తపరచి పెంపొందించుకొను స్వభావము; దానము అనగా దానధర్మములు నిర్వర్తించే శ్రద్ధ, అభ్యాసములను పెంపొందించుకొను స్వభావము; నిష్ఠ అనగా శాస్త్రములలో చెప్పబడే విధి విధానములను తాను నిర్వర్తించవలెనని నియమనిష్ఠలు కలిగియుండుట; అదంభము అనగా దంభము, దర్పము, గర్వములను త్యజిస్తూ, అణకువ, ప్రపత్తి, శరణాగతితో కూడిన స్వభావము, సంపద అనగా సంపదలను వృద్ధి చేసుకొనవలెననెడి ఉత్సాహము, బ్రహ్మ సేవనము అనగా బ్రహ్మజ్ఞులు, వేదజ్ఞులపట్ల సేవాభావము.

శూద్రులు : 

శుశ్రూష అనగా దేవ, గురు, బ్రాహ్మణ, సాధు, సన్న్యాసులపట్ల నిస్వార్థ నిష్కపట సేవా నిరతి కలిగియుండి, తద్వారా లభించిన భ్పతితో సంతృప్తులగుట.

అంత్యజులు : 

పై చతుర్వర్ణస్థుల ధర్మ నిరతిని ఏమరచినవారు. అశౌచము, అనృతము, స్తేయము, నాస్తిక్యము, కామక్రోధ ప్రధానములు కలిగియుండు స్వభావము, ఇంద్రియ విషయములపట్ల సదా మననము, తపన కలిగియున్న స్వభావము, ఎంత పొందినా కృతజ్ఞత ఉండక, అసంతృప్తితో అలమటించే స్వభావము.

బ్రాహ్మణ్యము : 

బ్రహ్మ జ్ఞానులను సేవించి, తద్వారా లోకహితమును తెలుసుకొని, అమలు చేయు స్వభావము.

అన్ని వర్ణముల వారు ఆచరించవలసిన ధర్మములు :

1. అహింస : శారీరకముగా గాని, మానసికముగా గాని, బాధించకుండుట.

2. సత్యము : 

సత్యమును ఆశయముగా కలిగియుండి, సత్యమును దర్శించుట, సత్యమును ఆశ్రయించుట, సత్యము పలుకుట, సత్యాన్వేషణ జరుపుట.

3. అస్తేయము : ఇతరుల సంపదను ఉచితముగా గాని, అక్రమముగా గాని పొందే బుద్ధి లేకుండుట.

4. అక్రోధము : క్రోధావేశములను నిగ్రహించి, పోగొట్టుకొనుట.

5. అలోభము : నాది నాకే ఉండవలెననియు, ఎవరితోనూ పంచుకొనను అనే బుద్ధిని విడచిపెట్టుట.

6. భూతప్రీతి : సహజీవులకు ప్రీతి, సంతోషము కలుగజేయు ఉద్దేశ్యము.

7. భూత హితము : 

ఇతరుల హితము, శ్రేయస్సు కోరుకొనుట, ప్రయత్నించుట. జంతువులు, పక్షులు, వృక్షములు మొదలగు భూతములకు ఆహార పానీయములనిచ్చి సంతోషపెట్టుట.

చతుర్వర్ణ ధర్మములు :

1. బ్రాహ్మణులు : 

వేదాధ్యయనము పరమ ధర్మము. విహిత కర్మలను వేద ప్రమాణముగా నియమ నిష్ఠలతో చేయవలెను. దయ కలిగి యుండవలెను. శాంతమును విడువరాదు. ఉదాత్తమైన పద్ధతిలో లభించిన ధనమును కేవలము తన సంతానమునకే గాక, యోగ్యులైన వారికి ధర్మ మార్గములో పంచవలెను. గర్వము పనికిరాదు.

2. క్షత్రియులు : 

యజ్ఞములు చేయుట, దానక్రియలు, వేదాధ్యయనము, దుర్మార్గులను శిక్షించుట, ప్రజలనుండి అనురాగమును పొందే విధముగా రాజ్యపరిపాలన, నిర్భీతితో పరాక్రమించుట, యుద్ధము చేయుట.

3. వైశ్యులు : 

వేదాధ్యయనము, దానములు, యజ్ఞముల నిర్వహణ, న్యాయముగా ధనార్జన, సక్రమముగా ఖర్చు చేయుట, పశు సంరక్షణ.

4. శూద్రులు : 

పై మూడు వర్ణముల వారికి మంచిగా పనులు చేసి పెట్టుచు, బ్రతుకుట.

నాలుగు వర్ణముల వారికి గల ధర్మములు : 

కోపము ఉండకూడదు. సత్యమే మాట్లాడవలెను. కట్టుకున్న భార్యతోనే భోగించవలెను. శుచిగా ఉండవలెను. డాంబికము లేకుండా ఒదిగి యుండవలెను. ఎవరికీ ద్రోహము తలపెట్టరాదు.

క్షత్రియుని లోక తంత్రములు : 

ఆత్మ, ధృతి, దాక్షిణ్యము, దేశము, కాలము, పరాక్రమము అనే అయిదు లోక తంత్రములు. వీటిని బాగుగా తెలుసుకొని, ధర్మవిదుడైన ఉత్తమ క్షత్రియుడు తన రాజ్యమును చక్కగా పాలించును.

చతుర్వర్ణ కర్మోపాసకులు :

1. బ్రాహ్మణులు : 

వీరిలో బ్రహ్మయతులు అని ఉందురు. ఇదంతా పరబ్రహ్మ స్వరూపమే కదా! నాతో సహా సర్వమూ అద్వితీయ నిరామయ నిరాకార నిర్గుణ బ్రహ్మము యొక్క చమత్కార సంప్రదర్శనమే అనెడి అవగాహన పెంపొందించుకొనుటకు మనస్సు యొక్క శుద్ధి కొఱకై కర్మలు, ఉపాసనలు విధిగా చేపట్టేవారు బ్రహ్మయతులు. వీరిది సాత్వికోపాసన.

2. క్షత్రియులు : 

వ్యవహార దక్షత, కార్య దీక్ష, పరిస్థితుల సానుకూల్యత, పేరు ప్రతిష్ఠలు - ఇట్టి వ్యవహారికమైన ఆశయములతో వాటి సముపార్జనకై పరమాత్మను ఉపాసించేవారు. ఇది సామర్ధ్య రాజసికోపాసన.

3. వైశ్యులు : 

వస్తు సమృద్ధి, ధన, గృహ సంపద మొదలైనవి పొందుటకు లక్షితులై దైవోపాసన చేయువారు. వీరిది సంపద సిద్ధి రాజసికోపాసన.

4. శూద్రులు : 

ఇంద్రియ సంబంధమైన అనుభవముల సంప్రాప్తికై దైవోపాసనను ఆశ్రయించేవారు. వీరిది ఇంద్రియానంద ఆశ్రిత తామసికోపాసన.

ఉర్వి : 

వర్ణాశ్రమ ధర్మములు నశించి, అధర్మము, పాపము పెరిగి భూమి క్రుంగిపోగా, కశ్యప మహర్షి తన ఊరువులను దన్నుగా పెట్టి, భూమిని పైకి లేవనెత్తినందు వలన, భూమికి ఉర్వి అని పేరు వచ్చినది.

కృతయుగము పేరు : 

ఈ యుగారంభములో హంస అను ఒకే వర్ణముండెను. చాతుర్వర్ణములు లేవు. హంస శబ్దార్థము పరతత్త్వమే. జనులు జన్మతః అనన్య భక్తి పరాయణులై జగత్తును ఈశ్వర భావముతో ఉపాసించుచూ అతి త్వరగా కృతకృత్యులయ్యేవారు. ఇది హంస యోగము. అందువలన ఈ యుగమునకు కృతయుగమనే పేరును శాస్త్రవేదులు నిర్ణయించిరి. ఈ యుగములో వేదము ప్రణవాత్మకముగా అనుభవమయ్యేది.

కలియుగములో వర్ణసాంకర్య ఫలితములు : 

మానవులు సత్యమునకు, ధర్మమునకు దూరమగుదురు. ఆయుఃప్రమాణము తగ్గిపోవును. అజ్ఞానము, ప్రబల మోహము, దాని వలన లోభము కలిగి కామమునకు దారి తీయును. దానివలన క్రోధము, దానివలన వైరము ఉద్భవించును. సకల వర్ణములలో ఒకరినొకరు బాధించుకునే శత్రుత్వము ఉదయించును. హద్దులు మీరి అందరూ వర్ణ సాంకర్యము చేయుదురు. బ్రాహ్మణులు జపతపములు, స్వాధ్యాయము, నియమ నిష్ఠలు విడచిపెట్టెదరు. అదే సమయములో శూద్రులు అధిక తపస్సంన్నులగుదురు. అరాచకము ప్రబలి ధర్మము నశించి ధనాపేక్షగల నీచ జాతులతో నిండిపోవును. అన్ని వర్ణముల వారిలో, వారి స్వధర్మము క్షీణించి, శారీరక మానసిక బలహీనతలు పెరుగును. మద్యపానము, వ్యభిచారము, అపనమ్మకము పెరిగి అందరూ భ్రష్టులగుదురు.

         రస వస్తువులలో, సుగంధ ద్రవ్యములలో గుణము తగ్గిపోవును. పాడిపంటలు తగ్గును. నాణ్యత తగ్గిపోవును. పన్నులు అధికముగా వసూలు చేసెదరు. జనులు భయాందోళనలో జీవించుచుందురు. మోసము అధికమగును. శరీరముపై ఆసక్తి కలిగి దానినే ఆరాధించెదరు. వారికి ముక్తి అసాధ్యమగును. కలియుగాంతములో పదహారు సంవత్సరములే పూర్ణాయువు. ఏడెనిమిదేళ్ళకే ఆడపిల్లలు బిడ్డలని కందురు. వేదధర్మములు శూద్రులు చెప్పగా బ్రహ్మణులు ఆసక్తితో విందురు. గురువంటే శిష్యునికి లక్ష్యముండదు. కుటుంబ వ్యవస్థ పాడైపోవును. యుద్ధములు, ఉత్పాతములు సంభవించును. దేవతారాధనలు, పితృకార్యములు, వేద బోధ ఆగిపోవును. పెద్దల బోధను పెడచెవిన పెట్టెదరు. దుష్టులు అధికమయ్యెదరు.

              కలియుగాంతములో శంబళ గ్రామములో విష్ణువు విష్ణుయశుడనే పేరుతో కల్కిగా అవతరించి, కృతయుగ ధర్మమును మరలా స్థాపించును.

శ్లో||  యదాయదాహి ధర్మస్యగ్లా నిర్భవతి భారత |

       అభ్యుత్థాన మధర్మస్య తదాత్మానం సృజామ్యహమ్‌ ||

                                                                    - శ్రీకృష్ణ పరమాత్మ

తా||    ధర్మమునకు హాని కలిగినప్పుడును, అధర్మము పెచ్చు పెరిగినప్పుడును నన్ను నేను సృజించుకొందును, అనగా సాకార రూపముతో అవతరించెదను.